13 grudnia miała miejsce uroczysta Eucharystia w intencji Ofiar Stanu Wojennego. Był to czas szczególnej modlitwy za Polskę, za jej bohaterów, tych którzy ginęli za naszą wolność. Mszy Św. przewodniczył Ks. Proboszcz Kazimierz Kapcia, kazanie wygłosił Ks. Jakub Jasiak. Byli obecni przedstawiciele NSZZ "Solidarność" Okręgu Bocheńskiego, władze samorządowe, na czele z Burmistrzem Miasta oraz licznie zgromadzeni wierni. 

Wrażliwość, uczciwość, dobroć to Solidarność….

Homilia na Msze Św. w intencji Ofiar Stanu Wojennego

Kościół Parafialny pw. św. Jana Nepomucena

w Bochni

13 grudnia 2015

Umiłowani przez Boga Drodzy Bracia i Siostry,

Drodzy Związkowcy Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”,

Uczestnicy sierpnia `80,

Zgromadziliśmy się w naszej świątyni, aby spotkać się z Chrystusem – Panem czasu i historii. Aby spotkać się z tym do, którego wszyscy zmierzamy. Aby przez pryzmat Ewangelii, Chrystusa, wiary spojrzeć na to co stało się gorącego sierpnia 1980 roku, a w konsekwencji na to co było zimnego grudnia 1981 roku. Mówimy tu, dla tych najmłodszych o wielkim porywie społecznościowym, o wielkim strajku, proteście ludzi przeciw pysze i arogancji władzy o strajku i powstaniu Niezależnego Samorządnego Związku „Solidarność” oraz o bestialskim stanie wojennym wprowadzonym przez władze komunistyczne 13 grudnia 1981 roku, kiedy to Polak stanął przeciw Polakowi. Wspominamy te wydarzenia z wielką czcią dla tych ludzi, którzy wtedy tam stali, w Stoczni, w Hucie, na Kopalni, w zakładach pracy, wspominamy tych zwykłych ludzi, którzy z narażeniem życia walczyli o wolną Polskę, o Polskę Solidarną, o Polskę uczciwą i obywatelską. I trzeba dziś przypomnieć, że tam nie stali politycy i dyplomaci, ale zwykli ludzi, ludzie ciężkiej pracy, modlitwy i pełni ideałów. Dlatego jako Kościół mówimy nie dla wszelkiego upolitycznienia tych obchodów, mówimy nie w imieniu tych, którzy tam zginęli, mówimy nie dla zbijania kapitału politycznego na krwi bohaterów, mówimy nie dla porównywania tamtych czasów z naszymi, mówimy nie do tych, którzy dzielą i buntują, którzy zapomnieli co to jest Solidarność i co to był stan wojenny.

Kościół pamięta, pamięcią Prymasa Tysiąclecia kardynała Stefana Wyszyńskiego, pamięcią Księdza Jerzego Popiełuszki, pamięcią wszystkich walczących o godność pracy i płacy, o godność człowieka.

Umiłowani przez Boga Drodzy Bracia i Siostry,

Jesteście tu, by modlić się za ofiary stanu wojennego, ale aby również na nowo odkryć, przypomnieć sobie ideały Solidarności, Niezależnego Związku, niezależnego od żadnej władzy i opcji, niezależnego od każdej siły.

A wiec zapytajmy: Co to jest Solidarność?

Na to pytanie odpowiada nam dzisiejsza Ewangelia. W niej widzimy trzy grupy społeczne: tłum, celników i żołnierzy, którzy pytają, tak jak my pytamy „Cóż mamy czynić?”

I kiedy prześledzimy te trzy odpowiedzi Jan Chrzciciela możemy odnaleźć odpowiedź na pytanie czym jest „Solidarność”

„Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni” Wrażliwość. Solidarność to wrażliwość. Wasz związek wyrósł z wrażliwości na niesprawiedliwość, biedę, uciskanie obywateli przez władzę, niesprawiedliwość pracy i płacy, brak środków do życia. Nie zapomnijcie nigdy po jakiej macie być stronie. Że macie być po stronie człowieka, zwłaszcza tego najmniejszego, najuboższego. Przypominajcie o tym sobie często i innym. Pamiętajcie, że Solidarność to ruch, wspólnota słuchająca, będąca wrażliwą. Podobnie jak wrażliwy jest Chrystus i Jego Kościół, który dziś w waszej obecności przypomina o prawie do wolnej niedzieli, zwłaszcza dla pracowników handlu, w większości to kobiety; przypomina o bezpieczeństwie w hutach i na kopalniach; przypomina o godziwej pracy i płacy, płacy, która ma wystarczyć nie tylko Ojcu i Matce, ale również całej Rodzinie. I oto Kościół będzie się upominał i was zachęcamy do tego. Bądźcie wrażliwi.

„Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono” Drugą cechą Solidarności jest uczciwość. Trudny temat. Najpierw uczciwość każdego z nas, uczciwość w pracy, punktualność, rzetelność, zaangażowanie. Uczciwość pracodawcy, w godziwym wynagradzaniu, w wynagradzaniu terminowym, w przewidywaniu. Uczciwość władzy do obywateli, uczciwość w zajmowaniu się prawdziwymi problemami Polaków, a nie tematami zastępczymi. Żeby władze samorządowe nie zajmowały się wydawaniem zgód na otwieranie kolejnych punktów sprzedaży alkoholu, ale tworzeniem dobrego klimatu do tworzenia miejsc pracy. Bądźmy wszyscy uczciwy, pamiętając, że nasze prawa  nie mogą stać w sprzeczności z prawami innych, nasze interesy nie mogą stać w sprzeczności z dobrze pojętymi interesami, tak jak zrozumiały to związki zawodowe na Śląsku, górnicy, którzy w imię dobrze pojętej reformy zrezygnowali z części przywilejów. To postawa uczciwości, którą jednak nie wykazali się rządzący… czekamy na reformę górnictwa…

„Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie…” Dobroć, Solidarność to dobroć, nie siła. To objawiło się w czasie strajków w sierpniu 1980. Strajkujący nie wyszli na ulice, ale pokojowo trwali w stoczni, to było popiełuszkowe „Zło dobrem zwyciężaj” Walczmy dobrem, wskazujmy na dobro, niwelujmy zło dobrem, naszym codziennym dobrem, jednością. Pamiętajcie drodzy związkowcy, że bez jedności i dobra miedzy wami nie uczynicie żadnego dobra, dom wewnętrznie skłócony musi upaść, runąć. Oby w naszym bocheńskim związku nigdy nie sprawdziło się brzydkie porzekadło „Kłóci się jak Polak z Polakiem” Bądźmy dla siebie dobrzy, wyrozumiali, słuchający, a wtedy naprawdę wiele zrobimy dla innych, wiele zrobimy dla świata ludzi pracy, dla człowieka, który dla nas jest najważniejszy.

Umiłowani przez Boga Drodzy Bracia i Siostry,

W 34. rocznicę wybuchu stanu wojennego, bądźmy razem, bądźmy naprawdę Solidarnością, Solidarnością ducha i działania poprzez: wrażliwość, uczciwość i dobroć. Tak postępując podejmiemy wielkie dziedzictwo naszych przodków, wielkie dziedzictwo, któremu na imię Polska. Amen.